De ervaring van Markus

De paralympische sport is in Rio vanuit een verloren positie opgestaan, zoals veel deelnemers dat in hun leven deden. Velen zagen zelfs de zwaarste tegenslag als nieuwe kans voor zichzelf en voor het inspireren van anderen, zoals uit de portretten in dit verhaal blijkt. Vandaag beginnen de Paralympische Spelen, met Nederlandse kansen op goud.



Markus Rehm, verspringen
Liefst was de Duitse verspringer Markus Rehm met zijn ene kunstbeen op de Olympische Spelen de strijd aangegaan met valide concurrenten. Hij had er geheid in de schijnwerpers gestaan als een van de favorieten voor goud.

De 28-jarige Rehm, die als veertienjarige bij een ongeval zijn rechter onderbeen verloor, werd vorig jaar met een vertesprong van 8.40 meter paralympisch wereldkampioen. Die afstand was niet alleen een paralympisch wereldrecord, tijdens Olympische Spelen was zo’n afstand sinds 2000 niet meer overbrugd. Vier jaar geleden won de Brit Greg Rutherford goud met 8.31, in Rio werd de Amerikaan Jeff Henderson met 8.38 olympisch kampioen.

Rehm hoeft zich tijdens de Paralympische Spelen dus niet eens te overtreffen om verder te springen dan de olympische kampioen. Het is nooit uitgesproken, maar mede vanwege die bedreiging was het hem niet toegestaan om zich op olympisch niveau te meten. Hij had dat desnoods buiten mededinging willen doen, zoals hij op veel wedstrijden met validen doet. Vier jaar geleden was de Zuid-Afrikaan Oscar Pistorius de eerste paralympische atleet die mochten deelnemen aan de Olympische Spelen. Hij haalde op de 400 meter de halve finales en op de 4×400 meter de finale. Na Londen heeft de IAAF de regels aangepast: sporters moeten aantonen dat zij geen voordeel hebben van hun prothese.

Rehm, die door zijn Duitse bond ondanks de moeiteloos gehaalde kwalificatie-eisen nooit werd afgevaardigd naar de EK of WK atletiek, liet onderzoek doen door wetenschappelijke instituten in Keulen, Colorado en Tokio. De conclusie: verspringen met een kunstbeen is niet te vergelijken met verspringen met twee gezonde benen.

Waar de aanloop met een kunstbeen lastiger is, is de afzet efficiënter. Het probleem bij dat laatste: mindervalide verspringers zetten altijd af met de als omgekeerd vraagteken gebogen stugge veer van carbonvezels.

Prothesebouwer Rehm zou met zijn vertesprongen de paralympische en olympische sport willen verbinden. Maar hoe verder hij springt, hoe verder hij van die olympische sport afdwaalt.


Reageren op dit artikel? Dat kan op onze social media!

Plaats een reactie

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag